หนังสือ เป็นมุมมองความคิดของคนที่เรียงร้อยถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษร... หนังสือเล่มนั้นอาจเป็นนวนิยาย วรรณกรรม เรื่องสั้น หรือสารคดี หนังสือทุกเล่มล้วนมีเสน่ห์ในตัวของมัน
หนังสือต่อยอดจินตนาการของคนไปได้กว้างไกล
ฉันชอบหนังสือ ชอบซื้อ ชอบอ่าน ชอบยืม(และไม่คืน) และยังชอบเขียนอีกด้วย แน่นอนว่าการเขียนกับหนังสือเป็นของคู่กัน (ฉันหมายถึง..ถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่บางคนก็ชอบอ่าน กลับไม่ชอบเขียน บางคนชอบเขียน กลับอ่านไม่เก่ง) แต่คนส่วนใหญ่ เมื่ออ่านหนังสือมากๆ ก็เริ่มเก็บกด ทำให้เกิดความรู้สึกอยากเขียนออกมาบ้าง (ระบายอารมณ์เป็นตัวหนังสือนั่นเอง) เหมือนกับฉัน ยิ่งอ่าน ยิ่งมีอารมณ์อยากเขียน ฉันชอบเขียนบันทึก เป็นการเขียนที่ออกแนวเขียนเพื่อตัวเอง เป็นการเขียนที่เป็นตัวของตัวเองที่สุด สมมุติว่าใครเผลอเปิดบันทึกของฉันอ่าน เขาหรือเธอจะค้นพบว่าฉันยังมีมุมลึกลับและยังเก็บซ่อนเอาไว้อีกมาก ในบันทึกมีแต่ธาตุแท้ของตัวเองเต็มไปหมด -*- ฉันว่าเป็นเรื่องที่ดี ที่ฉันได้ขีดๆ เขียนๆ ฉันจะได้ไม่เก็บอะไรต่อมิอะไรไว้กับตัว(รวมถึงหัวใจ)มากเกินไป ฉันจะได้ระบายมันออกไปบ้าง เพียงแต่บางครั้งฉันก็รู้สึกทึ่งในตัวเองเหลือเกิน ฉันสารภาพอะไรมากมายในบันทึก แต่กลับไม่เคยกล้าพูดมันออกไปในชีวิตจริง มันคงเป็นลักษณะนิสัยอย่างหนึ่งของพวกชอบเขียน ...เขียนได้เขียนดี อาจไม่จำเป็นต้องพูดเก่ง...
หนังสือมีหลากหลายประเภท แต่ฉันจะโปรดปรานหนังสือที่มีเนื้อหาเศร้าๆ เป็นพิเศษ ฉันไม่ใช่พวกเสพติดความเศร้าแต่อย่างใด เพียงแต่ฉันคิดว่าอารมณ์เศร้าในหนังสือมันลึกซึ้งดี ฉันหลงใหลถ้อยคำพวกนั้น และฉันว่า ...มันบาดลึกไปถึงหัวใจดี
