ตอนอ่านหนังสือเรื่อง I sea you จบ... มันซึ้งจริงๆ...
เรื่องราวยังไม่จบดี หน้าสุดท้ายในหนังสือ...ปีเตอร์ (ฉันเชื่อว่าปีเตอร์ต้องเป็นพระเอกแน่ๆ -*-) กับทะเล (แน่นอน.. ฉันจะเรียกทะเลว่านางเอก -*-) เพิ่งได้เจอกันเอง ไม่ใช่... ทะเลเพิ่งจำปีเตอร์ได้เอง
แปลกเนอะ... ทั้งๆที่ทะเลรอคอยที่จะได้เจอปีเตอร์อีก ทั้งที่รอมานานขนาดนั้น ทำไมทะเลถึงจำปีเตอร์ไม่ได้.. ฉันประทับใจความผูกพันในวัยเด็กของทั้งสอง แม้จะเป็นความทรงจำเพียงช่วงเวลาหนึ่ง แต่ทะเลก็ยังจดจำและเฝ้ารอการกลับมาของปีเตอร์เสมอ
ทั้งที่รอ...
ทั้งที่อยากเจอ...
ทั้งที่อยากเห็นหน้าเขา...
...แต่ทำไม พอได้เจอ เธอถึงจำเขาไม่ได้
ฉันเชื่อว่าคนอ่านทุกคนต้องเกิดคำถามแบบเดียวกับฉัน
แต่ฉันไม่คิดหรอกว่าทะเลจะเลือกใคร ฉันแค่สะท้อนใจนิดหน่อยตอนเห็นแววตาของปีเตอร์
และยิ่งอยากร้องไห้ขึ้นไปอีกตอนปีเตอร์พูดว่า "จำเราได้ด้วยเหรอ"
T________T เศร้านะ...
เขาอาจจะคิดว่าทะเลกำลังรอเขาอยู่ก็ได้ เขาอาจอยากรู้ว่าถ้าได้เจอกันอีก ทะเลจะเป็นยังไง เหมือนกับที่ทะเลอยากรู้นั่นแหละว่า...ปีเตอร์จะเป็นยังไง
ฉันรู้สึกดีที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ รู้สึกดีที่ได้เห็นว่าปีเตอร์ยังจำทะเลได้
รู้สึกดีที่ปีเตอร์รักษาสัญญา...ว่าจะกลับมาอีก
รู้สึกดีที่ปีเตอร์ยังพูดภาษาไทยได้คล่องปลื้ดดดด (อันนี้ไม่เกี่ยว)
และรู้สึกเศร้าในเวลาเดียวกัน...
เคยคิดกันไหม ว่าการรอคอยใครสักคนหนึ่งมันต้องใช้ปัจจัยใด มันต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหน...
มันคงทรมานพอสมควรกับการที่ต้องรอคนที่เราไม่รู้ว่าเมื่อไร...เขาจะกลับมา
แต่ก็ยังมีความสุขอยู่บ้างเพราะเชื่อ...ว่ายังไง เขาต้องกลับมา...
ฉันคิดไม่ออกว่าถ้าฉันเจอปีเตอร์ในเวลาที่ตัวเองรู้จักกับเพื่อนคนใหม่อยู่ จะเป็นยังไง...
ฉันคิดไม่ออกว่าถ้าฉันเป็นปีเตอร์ แล้วมาเห็นทะเลสนิทสนมกับใครอีกคนในแบบที่เขาเองก็เคยเป็นสนิท... ฉันจะเป็นยังไง
ทะเลอาจคิดถึงปีเตอร์ในวัยเด็ก.. แต่ไม่ได้คิดว่าตอนโต ปีเตอร์จะเป็นยังไง
ทะเลอาจคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ในวันวาน แต่ไม่ได้คิดว่าถ้าจะมาเจอกันในอนาคต จะเป็นยังไง...
ทะเลอาจยึดมั่นกับคำสัญญาของปีเตอร์ เชื่อว่าเขาจะกลับมาเพราะเขาเคยสัญญา ...อาจเป็นแค่การยึดติด... หรือไม่เธอก็อาจไม่ได้รอปีเตอร์จริงๆ
แต่...ม่ายยยยยยยย ฉันไม่เชื่อหรอก -*-
ฉันว่าทะเลต้องรอปีเตอร์จริงๆ รอมานานขนาดนั้น มันต้องไม่ธรรมดาสิ -0-
...บางครั้ง ผลของการรอคอยอาจทำให้แม้แต่ตัวเราเองยังตกใจ...
...บางครั้ง แม้ว่าเราจะเฝ้ารอเขาอยู่ทุกวัน แต่พอได้เจอ เรากลับไม่คาดคิด...
ทั้งที่เชื่อว่าเขาจะกลับมา...อาจเพราะ เรารอเขานาน มันนานจนเราเลิกคิดไปแล้วว่าเขาจะมาเมื่อไร แทนที่ด้วยความรู้สึกที่ว่า ...เขาต้องกลับมา แค่เชื่อว่าเขาจะมา... ก็พอ
ฉันจะหยุดคิดว่า ถ้าตัวเองเป็นทะเล จะทำยังไง แต่ฉันจะเอาใจช่วยทะเลต่อไป
และฉันก็เชื่อ... ว่าความทรงจำอันงดงามระหว่างเธอและเขาจะยังคงกรุ่นอยู่ในใจคนอ่านตลอดไป
...รักทะเล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น